ويليام اندرو پيتون در نوزدهم ژوئيه 1889 در نزديکي ميشيگان (Michigan ) به دنيا آمد. پدر و مادرش هر دو، به آموزش اشتغال داشتند. در پاييز 1912 تحصيلات دانشگاهي خود را در دانشگاه ميشيگان (دانشگاه ميشيگان شرقي امروز) شروع کرد و در 1915 در رشته اقتصاد ليسانس گرفت و در 1917 موفق به دريافت درجه دکتري در اقتصاد شد.عنوان پايان نامه پيتون تئوري حسابها بود که بعداً به شکل گسترده اي مورد تجديد نظر قرار گرفت و به عنوان تئوري حسابداري با تأکيد خاص برشرکتهاي سهامي، منتشر گرديد. کار آموزشي طولاني پيتون قبل از دريافت ليسانس در 1914 با عنوان دستيار آموزشي و در سال 1915 با عنوان آموزشيار اقتصاد شروع شد و در سال 1921 به درجه استادي نايل آمد. او در 1927 حسابدار رسمي (CPA ميشيگان) شد، اما به دليل تعهدات دانشگاهي تجربه عملي او در حسابداري منحصر به مشاروه هاي مالي بود که در دوران مرخصي و تعطيلات انجام مي داد. وي در سال 1958 با عنوان استاد ممتاز حسابدري و اقتصاد بازنشسته شد و پس از زمان بازنشستگي در ميشيگان، در ده ايالت به طور نيمه وقت تدريس کرد که شروع آن با دانشگاه شيکاگو و آخرين آنها دانشگاه کنتاکي بود. ميشيگان درجه دکتري گرفت و به مدت 30 سال در سطح دانشگاهي به آموزش حسابداري اشتغال داشت و دخترش با درجه فوق ليسانس از دانشگا ميشيگان سالهاي زيادي در همان دانشگاه تدريس مي کرد. پيتون در 1916 به تاسيس انجمن حسابدراي آمريکا (AAA ) کمک نمود و در 1922 به عنون ششمين رييس آن انجمن انتخاب شد و در 1926 تلاش زيادي جهت راه اندازي مجله اکانتينگ ريويو (Accounting Review ) کرد و در سه سال اول انتشار آن ويراستار و مدير توليد مجله بود.

در 1940، انجمن حسابدراي امريکا مقدمه اي بر استانداردهاي حسابدراي شرکت هاي سهامي را منتشر کرد که کار مشترکي از پيتون و ليتلتون (A.C Littleton ) بود. وي از راههاي مختلف با انجمن حسابداران رسمي آمريکا همکاري داشت؛ بويژه به عنوان عضو کميته روشهاي حسابداري. در سال 1939 که انجمن حسابداران رسمي آمريکا اجازه انتشار بولتن تحقيقات حسابداري (ARB ) را صادر کرد، پيتون يکي از سه عضو دانشگاهي کميته بود و تا سال 1950 به اين کميته خدمت کرد و نام او بيشتر از ديگران (در 33 بولتن) در تاريخچه کميته ظاهر شده است. در 1939-40 به عنوان سخنران حسابدراي در دانشگاه هاروارد (Harvard ) انتخاب و سخنرانيهاي وي تحت عنوان پيشرفت هاي گذشته و نزديک در تئوري حسابداري منتشر شد.

او جوايز زيادي در طول عمر حرفه اي خود دريافت کرد، از جمله جايزه مدال طلايي انجمن حسابدارن رسمي آمريکا (1944)، و تقدير از طرف انستيتوي حسابداران خبره ميشيگان (1968) به مناسبت خدمات ارزنده اش به حرفه حسابداري. وي اولين فردي بود که به افتخار عضويت در تالار حسابداران برجسته دانشگاه اوهايو (Ohio ) در 1950 دست پيدا کرد. در يازدهم ژوئن 1976 ساختمان جديدي با نام مرکز تحقيقات و آموزش حسابداري ويليام آندروپيتون به دانشگاه ميشيگان اهدا شد که توسط دوستداران و دانشجويان قديمي پيتون تامين مالي مي شد. در 1987 در مراسم صدمين سالگرد انجمن حسابداران رسمي آمريکا به عنوان استاد حسابداري قرن داده شد. همچنين دکتراي افتخاري ادبيات و حقوق از دانشگاه ميشيگان نيز به او اهدا شد.

عمر طولاني پيتون (يکصدويکسال) آکنده از انرژي خردمندانه و تندرستي بود. پيتون و عقايد او به عنوان بخشي از تاريخ توسعه و بهبود سيستم حسابداري ثبت دوطرفه، درخور ستايش است. وي در طول دوره دراز دانشگاهي خود بيش از 20.000 دانشجو را آموزش داد که اين افراد بعدها در مقامهاي بالاي اجرايي صنايع مشغول به کار پيتون اولين کتاب خود را تحت عنوان سختي چرخه تجارت در امريکا در 1915 و اولين مقاله حسابداري خود را با نام تئوري سيستم ثبت دوطرفه در 1917 منتشر کرد.

او کتابهاي زيادي به تنهايي يا همراه نويسندگان ديگر تاليف کرد؛ از جمله : تئوري حسابداري کلاسيک (1922)، اصول حسابداري (1918)، سود شرکتهاي سهامي و گزارش حسابرس (1935)، حسابداري پيشرفته (1941)، صورتهاي مالي و حسابهاي شرکتهاي سهامي (1955)، توزيع، گزارشگري، ماليات، و اندازه گيري سود (1965). وي همچنين ويراستار و يکي از نويسندگان اصلي راهنماي حسابداري منتشر شده در 1932 و 1943 بود که به عنوان يک کتاب راهنماي معتبر مورد استفاده گسترده حسابداران قرار گرفت. پيتون طي دوره 60 ساله نويسندگي (از 1916) خود بيش از 150 مقاله و کتاب نگاشته است.

در روز جمعه، چهاردهم ژوئيه 1989 در صدمين سالروز تولدش مراسم بزرگداشتي در دانشگاه ميشيگان براي او برپا شد و در 26 آوريل 1991 در سن 101 سالگي درگذشت. پيتون فردگرايي خردمند و سخت اقتصادي بود و جاذبه اش منجر به تاثير فزاينده اي برروي دانشجويان دانشگاهي و کارورزان حرفه اي او مي شد به طوري که او را در وهله نخست مي توان مربي ناميد و سپس مشاوري علمي با عقايد مبتني بر نظرييه هاي خاص خود.

پيتون در دوران دانشجويي در دانشگاه ميشيگان به مطالعه در موضوعات حسابداري از طريق کتابهاي اسپراگ (C.E.Spague ) و هاتفليد (H.R.Hatfield ) که از نظريه پردازان اوليه حسابداري بودند، پرداخت. يکي از تاثيرات مهم پيتون بر تئوري حسابدراي، انتشار کتاب تئوري حسابداري او بود که از ديدگاه واحد تجاري حمايت مي نمود و بعدها اشاره مي کرد که در نوشتن آن کتاب، سخت تحت تاثير نوشته هاي اسپراگ قرار داشته است. در هر حال ديدگاه واحد تجاري در مقابل ديدگاه مالکيت اسپراگ، تفاوت اساسي بين پيتون و انديشمندان قبلي او بوده است.

از تاثيرات مهم ديگري که پيتون بر حسابداري گذاشت کتاب مقدمه اي بر استانداردهاي حسابداري شرکتهاي سهامي است که مي توان آن را موثرترين سند در معرفي اهميت اصل تطابق، فرايند شناسايي سود و قدرت سودآوري دانست.

پيتون موضوعات زيادي را در حسابداري مطرح کرد و موجب اهميت و توسعه يافتن مفاهيم قدرت سودآوري، بهاي جايگزيني، اصل تطابق، صورت سود و زيان تک مرحله اي و تئوري شخصيت گرديد و افکار و انديشه ها، بي آنکه از ابتدا با موضوعي مخالفت کند، به تجزيه و تحليل کامل آن بدون حذف يا بي اهميت جلوه دادن نظرات مخالف مي پرداخت.

پيتون معتقد بود قدرت سود آوري، واقعيت تجاري با اهميتي است و به طرق مختلف مي توان آن را بيان کرد ولي نسبت سود خالص به علاوه هزينه بهره تقسيم بر کل داراييها، بهتر از بقيه روشها قدرت سودآوري را نشان مي دهد و جهت معني دار نمودن اين رابطه بر اهميت منظور کردن تغييرات سطح قيمتها در حسابها تاکيد کرد. بخصوص پس از جنگ جهاني دوم که تورم نسبتاً بالا بود، پيتون اعتقاد داشت در رابطه با قدرت سود آوري شرکتهاي سهامي مبالغه شده است. او احساس مي کرد اين نتايج نه تنها موجب انتقادات نامطلوب از شرکتهاي سهامي بلکه باعث خروج سرمايه آنها توسط دولت از طريق قوانين مالياتي مي شود.

اما به هر حال، او معتقد به کنار گذاشتن بهاي تاريخي نبود بلکه از ارائه اطلاعات تکميلي درباره تغيير قيمتها در صورتهاي مالي تاريخي طرفداري مي کرد و اعتقاد داشت حتي اگر اطلاعات تغيير قيمتها از ابتدا در صورتهاي مالي اوليه ارائه شود. بازهم بايد اقلام بهاي تمام شده تاريخي به طور آشکار افشا شود. پيتون همچنين اعتقاد داشت که روشهاي شبه تجديد سازمان احتمالاً مي تواند شيوه موثري از کاربرد هزينه هاي جايگزيني در صورتهاي مالي باشد. پيتون معتقد بود تبهاي جايگزيني، بربهاي تاريخي تعديل شده با شاخص سطح عمومي قيمتها برتري دارد و بحث مي کرد که مديران و سرمايه گذاران نياز به داشتن بهاي جايگزيني (که به نظر وي بهاي واقعي و موثر است) دارند. به اعتقاد او، بهاي جايگزيني به تصميمات اقتصادي اعتبار مي بخشد؛ البته وي به مشکلات تعيين بهاي جايگزيني قابل اعتماد براي تجهيزات، تاسيسات و ساير داراييهاي دراز مدت واقف بود.

دوران پيتون، دوران تغيير تاکيد جامعه حسابداري از ترازنامه، به سود و زيان بود. پيتون با ارائه نظريه خود درباره قدرت سود آوري، اظهار کرد با وجود ضروري بودن هر دو صورت مالي، صورت سود و زيان کاربرد عملي بيشتري دارد. در رابطه با سود و زيان در مطالب نگاشته شده توسط پيتون، دو عنوان اصل تطابق و صورت سود و زيان تک مرحله اي به چشم مي خورد و در کتاب مشترک پيتون و ليتلتون در 1940 بر تطابق هزينه و درآمد به عنوان اساسي ترين مرحله حسابداري تاکيد شده است.

پيتون مدافع صورت سود و زيان تک مرحله اي است که در آن اجزاي سود ناويژه و سود قبل از استهلاک جداگانه نشان داده نمي شود، زيرا معتقد بود چون اين اقلام تلويحاً به هزينه هايي که طبق ترتيب معيني بازيافت مي شود و يا هزينه هايي که مهمتر از ساير هزينه هاست اشاره دارد، افشاي اين اطلاعات باعث گمراهي استفاده کنندگان مي گردد، چرا که از نظر اقتصادي هيچ تقدمي براي هيچکدام از اقلام ضروري هزينه وجود ندارد. او همچنين در طرفداري از تئوري شخصيت بيان کرد کهبهره و سود سهام در صورت سودوزيان بايد به عنوان توزيع سود، آورده شود. وي همچنين نسبت به ترازنامه پيشنهاد خوبي مطرح کرد. در آن زمان ستون سمت چپ ترازنامه عنوان بدهي ها داشت. پيتون عنوان کرد که لغت حقوق صاحبان کلمه بهتري براي نشان دادن تئوري شخصيت است و تمايز بين تعهدات نسبت به افراد برون سازماني و مالکان خيلي مهم و اساسي نيست و معتقد بود که اوراق قرضه تبديل پذير، بي اهميت بودن اين تمايز را به وضوح نشان مي دهد. پيتون راجع به بسياري از مسائل حسابداري و مالي، ماليات و آموزش حسابداري سخن گفت و مطلب نوشت و نوشته هاي اقتصادي او حکايت از حمايت شديد او از اقتصاد سرمايه داري در مقابل اقتصاد سوسياليستي دارد. او معتقد بود بهره وري بايد ارج نهاده شود و در نوشته هايش حسابداري و اقتصاد را به هم پيوند داد. او در مقالات خود موضوعات مختلفي را مورد بحث قرارداد از جمله در مقاله اي در سال 1962 راجع به مزاياي زندگي زير زميني سخن گفت که يکي از دلايل محبوبيت او در بين عام بود. در سال 1971 مقاله اي راجع به اعتراضات دانشجويي دهه 1960 منتشر کرد و در سن 95 سالگي در سال 1984 به خاطر عشق وافري که به انگليسي داشت مقاله کلمات را نوشت که ترکيبي از آموزش و بازي است و اخيراً به عنوان ابزاري براي ارتقاي مهارتهاي کلامي معرفي شده است .

1395/04/09

شماره خبر :1109

تعداد بازدید :2483